“Κυριακάτικη φλυαρία”

Δημοσιεύτηκε από τον/την pcharilaos στις

 "Κυριακάτικη φλυαρία"

Σήμερα από το πρωί ένοιωθες μια ψύχρα…το πρωινό βαρύ…

Ο ιερέας βγήκε από την πόρτα του σπιτιού του, σταυροκοπήθηκε, τυλίχθηκε πιο καλά στην μάλλινη ζακέτα του, έπρεπε το συντομότερο να φτάσει στην εκκλησία του, στον τόπο λατρείας…Έφτασε…η σιδερένια πόρτα του ναού πάλι… κλειστή…

Μα είναι Κυριακή σκέφτηκε, κατόπιν θυμήθηκε…τέτοια ώρα οι πιστοί θα είχαν φτάσει, η θα έρχονταν σιγά σιγά… Σταυροκοπήθηκε, φόρεσε το πετραχήλι του, έβαλε το “ευλογητός”, η ψύχρα συνεχιζόταν. Ο Ναός τώρα που είναι άδειος είναι πραγματικά πιο ψυχρός… Ας είναι, για ό,τι επιτρέπει ο Θεός, έχει τον λόγο του. Όμως τι περίεργο, το θερμόμετρο δεν δικαιολογεί αυτή την ψύχρα, τότε κατάλαβε ο φτωχός ιερέας, πως η ψύχρα δεν είναι στο σώμα, μα στην καρδιά….

Διάβηκαν όλα τα βήματα του όρθρου, είπε “την Θεοτόκο και μητέρα του Φωτός”, θύμιασε, πέρασαν οι “αίνοι” , έφτασε στην μεγάλη Δοξολογία. Ο νεωκόρος χτύπησε πανηγυρικά την καμπάνα, άραγε για ποιον, αφού κάνεις δεν θα έρθει σήμερα; Ας είναι, οι χριστιανοί μας από κει που είναι θα σταυρώσουν το κεφάλι και τα μέλη τους, σε πολλούς στέκει παρηγοριά ό,τι γίνεται η αναίμακτος θυσία στην καρδιά της ενορίας τους, στον ναό μας.

Έφτασε και το “Ευλογημένη η Βασιλεία”, ο άδειος ναός αντιλαλούσε πιο πολύ, άρχισαν οι αιτήσεις για τον λαό, τον επίσκοπο, υπέρ υγείας, ειρήνης, για τα χριστιανά  μας τέλη…  Περνούσε η ώρα, η ψύχρα  έμοιαζε να έχει λίγο μειωθεί. Ο Απόστολος σήμερα είπε τα δικά του, ομοίως και ο Λουκάς για κείνη την ταλαίπωρη γυναίκα που δεν έβρισκε 12 χρόνια  γιατριά  σε κανέναν “ειδικό” της εποχής εκείνης, άραγε μήπως βρίσκει σήμερα; Και ο μεγάλος Γιατρός, ο Χριστός, της είπε ” θάρσει  θύγατερ ! “ Και ο Λουκάς παίρνει τον λόγο και συνεχίζει  για μια κορούλα που πέθανε, τον έλεγαν λέει Ιάειρο τον πατέρα της, και πάλι ο διδάσκαλος του είπε του πονεμένου πατέρα “μη φόβου, αλλά μόνο πίστευε” και η κορούλα αναστήθηκε!!!

Πάει και πιο πέρα η Θεία Λειτουργία….έφτασε στη  μεγάλη ώρα, στο “Μεταβαλών τω πνεύματι Σου τω Αγίω, το ψωμί σε Σώμα, το κρασί σε Αίμα! Κύριε των Δυνάμεων!  Τώρα η ψύχρα  έγινε θέρμη, ο άδειος ναός σαν να γέμισε αόρατες, πολλές μα πολλές παρουσίες! Κοίτα που βγήκε και  ήλιος φθινοπωρινός, μα τώρα σαν να είναι πολλοί, εδώ, εκεί, παντού….

Μα βέβαια σκέφθηκε ο ιερέας μας, μα είναι σήμερα των Αρχαγγέλων, ο χρόνος έτρεξε βιαστικά έφτασε  το Κοινωνικό και ο ψάλτης με την μελωδική, βραχνή, κατανυκτική φωνή του έψαλλε:

 ” Ὅπου ἐπισκιάση ἡ χάρις σου Ἀρχάγγελε,  ἐκεῖθεν τοῦ διαβόλου διώκεται ἡ δύναμις· οὐ φέρει γὰρ τῷ φωτί σου προσμένειν, ὁ πεσών Ἑωσφόρος· Διό αἰτοῦμέν σε τὰ πυρφόρα αὐτοῦ βέλη, τὰ καθ’ ἠμῶν κινούμενα ἀπόσβεσον, τ μεσιτείᾳ σου λυτρούμενος ἡμᾶς,ἐκ τῶν σκανδάλων αὐτοῦ, ἀξιΰμνητε Μιχαὴλ Ἀρχάγγελε”!!! 

Μα βέβαια, γονάτισε ο ιερέας σεμνά και ταπεινά, έτσι εξηγούνται (είπε κρυφά μέσα του) τα ανεξήγητα, έτσι ερμηνεύονται τα ανερμήνευτα!!!  Έκλινε την λευκασμένη κεφαλή του ο παππούλης μας, γονατιστός έλεγε, ξανάλεγε, μονολογούσε : Δόξα σοι Κύριε, Δόξα σοι, 

“τα πυρφορα βελη αποσβεσον Αρχαγγελε”, οποια και αν είναι, όπου κι αν προέρχονται, Δόξα σοι, Κύριε Δόξα σοι!!!!

Καλή Κυριακή!!!


0 σχόλια

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *