ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Δημοσιεύτηκε από τον/την pcharilaos στις

Κυριακή ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ (Γ΄Νηστειῶν 4.4.2021)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ:  Σταυροπροσκύνηση-μέσο τῆς Τεσσαρακοστῆς – προοίμιο Πάσχα – προπομπός ὁ Σταυρός τῆς ἀναστάσιμης δόξας – δρόσος πνευματική καί ἐνδυνάμωση τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα – στιγμή κρίσεως καί αὐτοκριτικῆς κατά τόν ἔσχατο λόγο τοῦ Χριστοῦ πρίν τό Πάθος.

 

  1. Οὐ γάρ ἔχομεν ἀρχιερέα μή δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἠμῶν,πεπειραμένον δε κατά πάντα καθ’ὁμοιότητα χωρίς ἁμαρτίας ·

 

  • Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ ὀνομάζεται συγ-κατάβαση στόν κόσμο,τέλεια συν-ταύτιση μέ τόν ἄνθρωπο σέ ὅλα πλήν τῆς ἁμαρτίας. Τή μεγάλη Πέμπτη λέμε στό τέλος τῆς ἀκολουθίας: ὁ ὁδόν ἀρίστην τήν ταπείνωσιν ὑποδείξας ἐν τῷ νῖψαι τούς πόδας τῶν μαθητῶν καί μέχρι σταυροῦ καί ταφῆς συγ-καταβάς ἡμῖν Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν…Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ πλήρης καί θυσιαστική συμπόρευσή Του μαζί μας σέ ὅλα καί γιά ὅλα πλήν ἁμαρτίας (πού εἶναι ἄγνωστη σάν γεγονός σέ Αὐτόν ἐφόσον εἶναι ξένη πρός τή φύση Του-οὔτε ξέρει δηλ. οὔτε μπορεῖ νά ἁμαρτήσει)
  • Ὁ Χριστός παίρνει τήν πρωτοβουλία νά γίνει κατά πάντα ὅμοιός μας καί μᾶς ζητᾶ νά κάνουμε καί μεῖς τήν ἀνάλογη κίνηση δηλ. νά ταυτισθοῦμε μαζί Του, μέ τή ζωή Του, μέ τό παράδειγμά Του. Καί μᾶς τό ζητᾶ ἐμφατικά λέγοντάς μας πώς «ἐγώ τό ἔκανα-ἔγινα ἄνθρωπος γιά χάρη σας, ἐσεῖς θέλετε γιά τό καλό σας νά γίνετε θεοί , νά μοῦ μοιάσετε γιά χάρη μου;» Πρῶτα δηλ. κατεβαίνει ἐκεῖνος στό ἐπίπεδό μας ὥστε μέ τό δικό του ἀνθρώπινο παράδειγμα -πρότυπο, νά ἀνέβουμε καί νά ἐνωθοῦμε μέ τή θεία φύση Του ἐμεῖς.
  • Ἡ ταύτιση τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπο εἶναι τόσο πλήρης πού περιλαμβάνει τἠν ἀσθένεια, τόν πόνο ἀκόμη καί τό θάνατο τοῦ Χριστοῦ πάνω στό σταυρό. Ὁ Θεός δέν παρακολουθεῖ  ἀπόμακρος τίς λύπες μας οὔτε μᾶς θεραπεύει ἀπό ἀπόσταση, ἀλλά ταυτίζεται πλήρως μέ τά μεγάλα τραύματα τῆς πεπτωκυίας ἀνθρώπινης φύσης μας. Εἶναι παθών καί συμ-παθών ἡμῖν , πάσχει καί συμ-πάσχει μαζί μας. Καί μεῖς θεραπευόμαστε καί ἀπολαμβάνουμε ἀθανασία ἀπό τίς πληγές Του καί τό θάνατό Του, τόσο μεγάλη συγκατάβαση  δείχνει , τόσο μεγάλη ἀγάπη εἶναι ὁ Θεός γιά μᾶς. Τί τιμή, και τί εὐθύνη!  

 

  1. Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι…

 

  • Ἡ πραγματική σχέση μας μέ τό Χριστό, δηλ. ἄν εἴμαστε ταυτισμένοι ἤ ὄχι μαζί Του, κρίνεται σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας. Ἐφόσον τόν γνωρίσαμε καί θελήσαμε νά τόν ἀκολουθήσουμε, μᾶς προσκαλεῖ νά ἀρνηθοῦμε τόν ἑαυτό μας , ὅπως ἐκεῖνος τή θεία του δύναμη καί δόξα, καί νά ταυτισθοῦμε μαζί του στά Πάθη καί τό Σταυρό. Ὁ Χριστός μέ μιά ἀντίστροφη πορεία, ἀρνεῖται τή δόξα του, πονᾶ, σταυρώνεται καί πεθαίνει ἐνῶ ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς νά κερδίσουμε, νά πάρουμε ἀπό αὐτή τή θεία δόξα του  πονώντας γιά τίς ἀμαρτίες μας, σταυρώνοντας τά πάθη μας καί νεκρώνοντας τόν ἁμαρτωλό ἑαυτό μας.
  • Εἶναι ἀλήθεια πώς δυσκολευόμαστε νά ριψοκινδυνεύσουμε , νά ταυτισ-θοῦμε μαζί Του-παρά τό ὅτι Ἐκεῖνος καί τό θέλει καί τό κάνει διαρκῶς γιά χάρη μας-ἐπειδή φοβόμαστε νά πονέσουμε καί νά πεθάνουμε. Μέ ἄλλα λόγια θέλουμε ὅλα τά καλά πού μᾶς προσφέρει ὁ Χριστός-λύτρωση ,θεραπεία, ἀθανασία-χωρίς κόπο, χωρίς πόνο καί θυσία, ὅσο τό δυνατό πιο ἀνώδυνα. Ἔτσι ὅμως χρησιμοποιοῦμε πρός ὄφελός μας  τό Χριστό, ἐκμεταλλευόμαστε μόνο τά δῶρα Του ἀλλά δέν ταυτιζόμαστε μαζί Του. Καί ἔτσι  βολευόμαστε, εἴμαστε χρῆστες καί ὄχι συνοδοιπόροι , συμπάσχοντες ἤ συσταυρωμένοι  μέ Ἐκεῖνον.
  • Ὁ Χριστός ὅμως μᾶς θέλει νά ζευτοῦμε στον ἴδιο ζυγό , νά γίνουμε ὁμόζυγοι, ὁμότροποι δηλ. νά μετρήσουμε τήν ἀγάπη μας γιά Ἐκεῖνον πράττοντας ὅ,τι ἀκριβῶς ἔκανε Ἐκεῖνος, ὅταν ἀρνήθηκε τόν ἑαυτό , τή ζωή Του γιά χάρη μας. Ὅταν στό Γολγοθᾶ ὁ εὐγνώμων ληστής ἔλεγε «ἐμεῖς δίκαια καταδικαστήμαμε καί ἀντάξια τιμωρούμαστε γιά τα κρίματά μας, ἄν καί τοῦτος ἄδικα πάσχει γιατί τίποτα τό ἄτοπο δέν ἔπραξε» ἔγινε ὁμόζυγος, ταυτίστηκε μέ τό σταυρό καί τό θάνατο τοῦ Ἰησοῦ ὑπερ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας  καί γι’αὐτό μπόρεσε νά τόν ἀναγνωρίσει σά Θεό καί νά τοῦ ζητήσει νά τόν εἰσάγει στή Βασιλεία Του.

 

  1. Ὃς γὰρ ἂν ἐπαισχυνθῇ μεκαὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώ-που  ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

 

  • Αὐτός ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ εἶναι σκληρός, ἐλεγκτικός ἀλλά ἐντελῶς ἀληθινός. «Ὅποιος ντρέπεται γιά μένα, γιά τά λόγια μου, γιά τό παράδειγμά μου, γιά τό πάθος καί τό θάνατό μου, ὅποιος δε μπορεῖ νά ταυτιστεῖ μαζί μου σέ ὅσα ἔχουν δυσκολία, πόνο καί θάνατο, ὅποιος θέλει μόνο νά μέ χρησιμοποιεῖ κατά τό συμφέρον του καί δέν γίνεται ὁμότροπος καί ὁμόζυγός μου στό ἔργο τῆς σωτηρίας, ὅποιος δηλ. καλοπερνᾶ καί δε θυσιάζεται , δέν εἶναι μαζί μου, δέν εἶναι δικός μου δέν τοῦ ἀνήκω, δέν τόν θέλω. Καί στήν κρίση μου τή τελική θά ντραπῶ καί ἐγώ νά τόν ἀναφέρω, θά τόν προσπεράσω καί θά τόν διαγράψω ἀπό τή βίβλο τῆς ζωῆς,τόν κατάλογο τῶν σεσωσμένων.
  • Μέ ἄλλα λόγια ὁ Χριστός δε θέλει τίς μεγαλόστομες διακηρύξεις μας ὅτι τόν πιστεύουμε καί τόν ἀκολουθοῦμε, ὅτι τόν ὁμολογοῦμε καί μέ λόγια εὔκολα σάν τόν Πέτρο θά τόν ἀκοουθήσουμε ὡς τό θάνατο, δειλιάζοντας μπροστά στήν πρώτη δυσκολία καί ἐγκαταλείποντάς Τον μόνο στό δρόμο πρός τή θυσία. Αὐτά εἶναι  μόνον  ἠχηρές διαφημίσεις τῆς ἀρετῆς μας χωρίς περιεχόμενο. Ταύτιση μέ τό Χριστό σημαίνει ταύτιση μέ τόν πόνο, τό σταυρό, τό θάνατο. Ζωή μέ τό Χριστό σημαίνει θλίψη καί στέρηση. Μακάριος εἶναι ὅποιος πενθεῖ ἐδῶ γιά νά παρηγορηθεῖ αἰώνια , ὅποιος κλαίει ἐδῶ γιά νά χαίρεται αἰώνια, ὅποιος ὑπομένει καί πονᾶ ἐδῶ γιά νά ἀπολαμβάνει αἰώνια.
  • Συνοδοιπόρος τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὅποιος ταυτίζεται μέ τό πάθος καί τό σταυρό, ὅποιος δέν κάνει συμφωνίες συμφερόντων ἀλλά ἀποδέχεται τόν ζυγόν καί τό ἐλαφρύ φορτίον τοῦ Κυρίου, ὅποιος μέ ἐμπιστοσύνη παραδίνεται στα χέρια τοῦ Θεανθρώπου γιά νά τοῦ ξεριζώσει πάθη κι ἐγωϊσμούς, γιά νά τόν σμιλέψει καί νά τόν λειάνει ἐπώδυνα , ὅποιος μπορέσει νά πονέσει  πνευματικά, νά σταυρώσει καί νά νεκρώσει τά πάθη του γιά νά ἀναστηθεῖ μαζί μέ τό Νικητή τοῦ θανάτου.

                                                                                                                                             

 ΕΠΙΛΟΓΟΣ : Ἀδελφοί ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ πόθος ,τό καύχημα καί ἡ δύναμή μας! Εἶναι ὅμως καί ἡ διαρκής κρίση μας καί τό μέτρο τῆς ταύτισής μας μαζί Του. Ἄς τόν προσκυνήσουμε γιά νά δυναμώσουμε στήν πίστη καί τήν ὁμολογία μας γιά τό Σωτήρα Χριστό μέ τήν ἐλπίδα καί τόν πόθο νά ἀκούσουμε τήν γλυκειά  βασιλική φωνή Του νά μᾶς καλεῖ «…δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου κληρονομήσατε τήν ἠτοιμασμένην ὑμῖν Βασιλείαν …» ΑΜΗΝ


0 σχόλια

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *