Κυριακή της Πεντηκοστής

Το Άγιο Πνεύμα να επαναπαύεται πάντοτε μέσα μας

Του Μητροπολίτου Πισιδίας Σωτηρίου

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (Πράξ. 2,1-11) Σήμερα εορτάζουμε το μεγάλο γεγονός της καθόδου του Αγίου Πνεύματος στους Αγίους Αποστόλους και πρώτους Μαθητές του Χριστού, την ημέρα της Πεντηκοστής.Αυτό το γεγονός μας παρουσιάζει το σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα.Πενήντα μέρες μετά την Ανάσταση του Κυρίου, (δέκα μέρες μετά την Ανάληψή Του στους ουρανούς), οι Άγιοι Απόστολοι και ο ευρύτερος κύκλος των Μαθητών του Κυρίου, με την Παναγία Μητέρα μαζί, περί τα 120 πρόσωπα, είχαν συναχθεί για προσευχή στο υπερώο, όπου είχε γίνει ο Μυστικός Δείπνος. Καθημερινά περίμεναν να πραγματοποιηθεί αυτό που τους είχε υποσχεθεί ο Ιησούς λίγο πριν αναληφθεί: «Θα λάβετε δύναμη όταν θα έρθει το Άγιο Πνεύμα σε σας, και θα γίνετε μάρτυρες δικοί μου στην Ιερουσαλήμ…και ως τα πέρατα της γης» (Πράξ. 1,8). Το ίδιο είχε προαναγγείλει ο Θεός αιώνες πρίν με το στόμα του Προφήτη Ιωήλ: «Στις έσχατες ημέρες θα χαρίσω πλουσιοπάροχα το Πνεύμα μου…» (βλ. Πράξ. 2,17 &Ιωήλ 2,28-32). Και αυτό ακριβώς έγινε το πρωί της ημέρας εκείνης, που συνέπεσε να είναι Κυριακή.«Ξαφνικά ήρθε από τον ουρανό μια βουή, σαν να φυσούσε δυνατός άνεμος, καί γέμισε όλο το σπίτι όπου έμεναν.Τότε τους παρουσιάστηκαν γλώσσες σαν φλόγες φωτιάς, που μοιράστηκαν και κάθισαν από μία στον καθένα απ’ αυτούς. Όλοι τότε πλημμύρισαν από Πνεύμα Άγιον και άρχισαν να μιλούν σε άλλες γλώσσες, ανάλογα με την ικανότητα που τους έδινε το Άγιο Πνεύμα» (στίχ. 3-4).

Εδώ βλέπουμε ότι τρία είναι τα φανερά στοιχεία της καθόδου του Αγίου Πνεύματος στα μέλη της πρώτης Εκκλησίας: 1) η δυνατή βουή, σαν να φυσά ισχυρός άνεμος, που ακούστηκε σε όλη την πόλη της Ιερουσαλήμ, 2) οι γλώσσες σαν φλόγες φωτιάς και 3) η ικανότητα να ομιλούν ξένες γλώσσες, άγνωστες, μέχρι τότε, σ’ αυτούς! Όπως ερμηνεύουν οι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας, τα τρία αυτά στοιχεία έχουν βαθειά σημασία:1) Η βουή σαν ισχυρού αέρα φανερώνει ότι το Άγιο Πνεύμα, όπως και ο αέρας, δεν φαίνεται με τα μάτια, αλλά κινείται προς κάθε κατεύθυνση και εκτείνεται παντού. Όπως λέει η σχετική ευχή το Άγιο Πνεύμα είναι: «ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών» (Ευχή «Βασιλεύ ουράνιε…). Η βουή αυτή δεν προήλθε από κάποιο σημείο του ορίζοντα, όπως συνήθως κινούνται οι άνεμοι, αλλά κατέβηκε από τον ουρανό, για να καταλάβουν όλοι ότι το Άγιο Πνεύμα κατέρχεται από τον ουρανό, όπου ανήλθε ο Ιησούς μετά την Αναληψή Του και κάθησε στα δεξιά του Πατρός. Επίσης, ενώ ο αέρας δεν φαίνεται ούτε ψηλαφείται, όμως έχει τεράστια δύναμη και καταπληκτικές δυνατότητες• έτσι και το Άγιο Πνεύμα παράγει τεράστια ευεργετικά έργα. Στην περίπτωση της Πεντηκοστής, αυτή η ισχυρή βουή ξεσήκωσε το πλήθος των Ιουδαίων, (που είχαν έρθει τουλάχιστον από 17 χώρες του κόσμου για να γιορτάσουν στο ναό της Ιερουσαλήμ την Πεντηκοστή τους) και τους έφερε στο μέρος όπου ήσαν οι Απόστολοι και από όπου ακούστηκε η βουή. 2) Οι γλώσσες σαν φλόγες φωτιάς μας θυμίζουν την σύγχυση των γλωσσών, που έπαθαν οι άνθρωποι εκείνοι που επιχείρησαν να κτίσουν τον Πύργο της Βαβέλ. Ενώ πρώτα μιλούσαν όλοι την ίδια γλώσσα, από τον εγωισμό τους έπαθαν σύγχυση και δεν καταλάβαινε ο ένας τι έλεγε ο άλλος. Στο τέλος σκόρπισαν σε διάφορα μέρη. Αυτόν τον συσχετισμό κάνει το Κοντάκιο της σημερινής εορτής: «Οτε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν έθνη ο Ύψιστος• ότε του πυρός τας γλώσσας διένειμεν, εις ενότητα πάντας εκάλεσεν». Και αυτή η ενότητα φάνηκε αμέσως την ημέρα εκείνη: Όταν άκουσαν οι χιλιάδες εκείνοι άνθρωποι το κήρυγμα των Αποστόλων, καθένας στη γλώσσα του, 3.000 από αυτούς πίστεψαν στον Χριστό, βαπτίστηκαν, έγιναν όλοι μια πνευματική οικογένεια• και «όλοι όσοι πίστεψαν είχαν μία καρδιά και μία ψυχή» (Πράξ. 4,32). 3) Η ικανότητα να κηρύττουν οι Απόστολοι τον Χριστό σε ποικίλες ξένες γλώσσες, ήταν ένα έκτακτο χάρισμα, που έλαβαν, για να μπορούν να εφαρμόσουν την τελευταία εντολή του Κυρίου: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» (Ματθ. 28,19). Πώς θα μπορούσαν οι Απόστολοι να κηρύττουν το Ευαγγέλιο σε διάφορα έθνη, με διαφορετικές γλώσσες και να τους καταλαβαίνουν οι άνθρωποι! Το χάρισμα αυτό που έλαβαν την ημέρα της Πεντηκοστής, από το Άγιο Πνεύμα να μιλούν σε ανθρώπους από διάφορες χώρες, στη γλώσσα τους, ήταν ένα απαραίτητο εφόδιο για το δύσκολο έργο τους. Τα αγαθά αποτελέσματα αυτού του χαρίσματος, όπως είδαμε άρχισαν να φαίνονται από την πρώτη στιγμή. Συγχρόνως, η εμφάνιση πολλών γλωσσών εσήμαινε και το ότι το Ευαγγέλιο του Χριστού προοριζόταν για όλα τα έθνη.Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους και τους πρώτους χριστιανούς, μας υπενθυμίζει την προσωπική Πεντηκοστή του καθενός μας. Οι Ορθόδοξοι πιστοί με το Άγιο Βάπτισμα και το Άγιο Χρίσμα λάβαμε την σφραγίδα της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα ενοικεί μέσα μας. «Δεν ξἐρετε -ερωτά ο Απόστολος Παύλος- ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, το οποίο σας χάρισε ο Θεός και βρίσκεται μέσα σας;» (Α’ Κορ.6,19).Είθε το Άγιο Πνεύμα να επαναπαύεται πάντοτε μέσα μας• να μας αγιάζει, εμπνέει, καθοδηγεί στη ζωή μας, να μας παρηγορεί στις θλίψεις μας και να μας χαρίζει πλούσιες τις δωρεές Του! Αμήν.

Το Άγιο Πνεύμα ήλθε και συνέστησε εορτή που μένει στους αιώνες.

Την ημέρα της Πεντηκοστής το Πνεύμα το Άγιο ήλθε και συνέστησε εορτή που μένει στους αιώνες. Μάλλον, μετέβαλε όλο τον χρόνο της ζωής μας σε εορτή, καθώς μας μετέδωσε τη χάρη να μπορούμε να πλησιάσουμε τον Θεό. Το Πνεύμα το Άγιο επεδήμησε υπό τη μορφή πυρίνων γλωσσών και μετέδωσε «την πίστη την αγία άπαξ»[1]. Ωστόσο, έκτοτε εισχώρησε στη φύση μας και καθημερινά ο Άγιος Παράκλητος επισκέπτεται τους υιούς των ανθρώπων, για να παρηγορήσει, να θεραπεύσει και να αναγεννήσει. Η χαρά μας συνίσταται στο να προσεγγίσουμε τον Θεό και να αισθανθούμε την αγαλλίαση της παρουσίας Του. Όπως την ημέρα των Θεοφανείων το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας είχε εμφανισθεί αισθητά «εν είδει περιστεράς»[2], στην Πεντηκοστή παρουσιάσθηκε «ωσεί» φλόγες πυρός[3]. Οι Απόστολοι, παραδομένοι στη νηφάλια μέθη του Πνεύματος, άρχισαν να μιλούν «ετέραις γλώσσαις»[4] και δι’ αυτών «εγίνετο πολλά τε τέρατα και σημεία»[5]. Το πλήθος τους άκουγε με έκπληξη και θαυμασμό. Κάποιοι σκέφθηκαν ότι θα πρέπει να ήταν μεθυσμένοι, διότι νόμιζαν ότι μόνο ο «οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου»[6]. Δεν γνώριζαν ότι υπάρχει κάποιος άλλος οίνος, γλυκύτατος, που όχι μόνο ευφραίνει την καρδιά, αλλά επιπλέον τη μεταποιεί σε ναό του Θεού.Όταν ο Κύριος παρηγορούσε και δίδασκε τους μαθητές Του στη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου, τους αποκάλυψε ότι ο άλλος Παράκλητος θα τους υπενθύμιζε τους λόγους Του. Το Άγιο Πνεύμα αναδαυλίζει και ανάβει σαν άνθρακες τους λόγους του Λόγου του Θεού μέσα στην καρδιά, τους κάνει προσευχή, ωσότου μετατραπούν σε κάμινο φλεγομένη, στεναγμούς αλαλήτους και ο άνθρωπος, που από μόνος του «ουκ οίδε τι προσεύξηται καθό δεί»[7], αισθάνεται ως το μεδούλι των οστών του την ακατάλυτη δύναμή τους.Έπειτα από την επιδημία του Αγίου Πνεύματος τα μέλη της Εκκλησίας, προσευχόμενα πλέον «πνευματοκινήτως»[8], ανακάλυψαν την επίκληση του «υπέρ παν όνομα»[9] Ονόματος του Κυρίου Ιησού, με το Οποίο «ανοίγονται μπροστά μας απέραντοι ορίζοντες» και ο προσωπικός Θεός «γίνεται οφθαλμοφανής πραγματικότητα»[10]. Το χάρισμα της γλωσσολαλίας το αντικατέστησε η νοερά προσευχή, με την οποία η καρδιά καλλιεργείται με τρόπο δυνατό, που σείει όλο το είναι του ανθρώπου, αλλά συνάμα «εν τω κρυπτώ»[11], ώστε να μη χάνεται το πνεύμα της ταπεινώσεως.Χωρίς το χάρισμα της Πεντηκοστής δεν μπορεί ο πήλινος άνθρωπος να επικαλεσθεί τον Κύριο Ιησού. Επιπλέον, δεν θα μπορούσε καν να ατενίσει το πράο και ταπεινό βλέμμα του αιώνιου Κριτή, του αγαπώντος Χριστού και αυτό συνιστά την αιώνια κόλαση. Ο πιστός αισθάνεται τον Παράδεισο, όταν φέρει ο ίδιος φως μέσα του, που του επιτρέπει να σταθεί στην παρουσία του Κυρίου. Τότε μόνο αγάλλεται «χαρά ανεκλαλήτω και δεδοξασμένη»[12], βλέποντας τον Χριστό να «πυρσολαμπεί εις σωτηρίαν»[13] και αντικρίζοντας το κάλλος του προσώπου Του.Κατά την επιδημία Του «έδωκεν αποστόλους και ευαγγελιστάς»[14] και έκτοτε, «ιερέας τελειοί»[15], δίνοντας τη χάρη σε ανθρώπους με φθαρτό σώμα «εισελθείν εις το ενδότερον του καταπετάσματος, εις τα Άγια των Αγίων, όπου παρακύψαι οι άγιοι άγγελοι επιθυμούσι… και θεάσασθαι αυτοψεί το Πρόσωπον της Αγίας Αναφοράς»[16]. Λαμπρύνει και τους ιερείς και τους πιστούς, ώστε να δίνουν και να λαμβάνουν την ειρήνη του Χριστού, που ο Ίδιος έδωσε στους μαθητές Του[17] και κατ’ αυτόν τον τρόπο «γαληνόμορφον εκτελεί την καρδίαν»[18] των φωτόμορφων τέκνων της Εκκλησίας. Ενεργεί το φοβερό μυστήριο της πνευματικής πατρότητας, στο οποίο Πνευματοφόροι Πατέρες «ωδίνουν» με την προσευχή και τον λόγο τους τέκνα[19]· τα καθιστούν μέσα από το μυστήριο της υπακοής κληρονόμους των χαρισμάτων που δέχθηκαν, και τα καταρτίζουν σε Πατέρες, που με τη σειρά τους θα μεταδώσουν την αλήθεια της πίστεως και τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος σε αυτούς που με ταπείνωση υποτάσσονται στην εξουσία της αγάπης τους και τους παραδίδουν την καρδιά τους.

Το πρώτο που επισημαίνει το Ευαγγέλιο της Δευτέρας του Αγίου Πνεύματος είναι το γεγονός, ότι η δωρεά του Παρακλήτου θα φανερωθεί στη σχέση με τον αδελφό. «Οράτε μη καταφρονήσητε ενός των μικρών τούτων»[20]. Το Πνεύμα το Άγιο είναι «πνοή και ζωή, ο πόθος και η παραμυθία, η δόξα και η διηνεκής τρυφή της ταπεινής ψυχής»[21], ο φίλος ο μυστικός, που όμως εύκολα λυπείται και παραπικραίνεται[22]. Στην πράξη φανερώνεται στη σχέση με τον αδελφό, που μπορεί να φαίνεται ελάχιστος, αλλά στα μάτια του Θεού είναι πολυτελής, διότι «ουκ έστι θέλημα έμπροσθεν του Πατρός ημών του εν ουρανοίς ίνα απόληται εις των μικρών τούτων»[23]. Ο Θεός ζητά όλη την καρδιά του ανθρώπου, αλλά είναι απείρως «μείζων αυτής»[24] και «αχώρητος παντί». Πως είναι δυνατόν να ευδοκήσει το Πνεύμα Του, όταν Του προσφέρει το πλάσμα Του μέρος της καρδιάς του;Το Άγιο Πνεύμα, όπου επιδημήσει, «αποστολικάς καρδίας κτίζει καθαράς, και εν τοις πιστοίς ευθές εγκαινίζεται»[25]. Αυτό που μεταβάλλει τον χρόνο της ζωής μας σε εορτή, είναι η χάρη του Αγίου Πνεύματος, την οποία ελκύουμε όταν αγωνιζόμαστε να «καθαρίσωμεν την ψυχήν και την καρδίαν ημών από συνειδήσεως πονηράς»[26]. Ο καρπός της Πεντηκοστής είναι ο πλατυσμός της καρδιάς. Όταν η φωταγωγούσα και δροσίζουσα φλόγα του Παρακλήτου αγγίξει την καρδιά, σκορπά την πλάνη και χαράσσει στα βάθη της τη μορφή του Σωτήρος Χριστού. Εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο την πνευματική ενότητα αυτών που έχουν ως κοινό περιεχόμενο της καρδιάς τους τον Κύριο, ο Οποίος τους μεταδίδει τις δικές Του σκέψεις, τα δικά Του νοήματα, τη δική Του συμπάθεια προς όλους. Φλέγει την καρδιά με την άμωμη αγάπη Του και την κατακλύζει με κύματα ευγνωμοσύνης. Η θέρμη της αγάπης αυτής διευρύνει την καρδιά, για να κατανοήσει το μυστήριο πάσης σαρκός. Γεννά την επιθυμία ο κλήρος που έλαχε σε αυτή, το «περισσόν της ζωής»[27], να δοθεί σε κάθε ψυχή. Την πλαταίνει για να περιπτυχθεί όλο τον κόσμο, Ουρανό και γη. Σβήνει κάθε κίνηση ζήλειας, καθώς, όπως ο προφήτης Μωυσής, αγόμενος από το Πνεύμα του Θεού, επιθυμεί να δεί τους πάντες να προφητεύουν[28]. Η προσευχή «μετά κραυγής ισχυράς και δακρύων»[29] του ανθρώπου που έχει συλλάβει Πνεύμα Άγιο είναι: «Σώσον αγίασον πάντας»[30]. Όταν η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος ενοικεί στην ψυχή, ο πόνος και τα παθήματα μετατρέπονται σε γλυκύτητα και ειρήνη, και ο άνθρωπος αισθάνεται τέκνο του Ουρανίου Πατρός, και «συνημμένος» με τον Χριστό, «υμνεί Αυτόν και το Πανάγιον Αυτού Πνεύμα»[31].

Αρχιμ. Ζαχαρίας Ζάχαρου (από τον ιστότοπο ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ)

Παραπομπές:
[1]. Βλ. Ιούδα 1,3.
[2]. Βλ. Ματθ. 3,16· Μαρκ. 1,10· Λουκ. 3,22· Ιωάν. 1,32.
[3]. Πραξ. 2,3.
[4]. Πραξ. 2,4.
[5]. Πραξ. 2,43.
[6]. Ψαλμ. 103,15.
[7]. Βλ. Ρωμ. 8,26.
[8]. Βλ. Αναβαθμοί βαρέως, Αντίφωνο β’.
[9]. Φιλιπ. 2,9.
[10]. Βλ. Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστι, σ. 43.
[11]. Βλ. Ματθ. 6,6.
[12]. Α’ Πετρ. 1,8.
[13]. Βλ. Όρθρος Πεντηκοστής, Τροπ. Δ’ Ωδής.
[14]. Βλ. Εφ. 4,11.
[15]. Βλ. Εσπερινός Πεντηκοστής, στιχηρά ιδιόμελα στο Κύριε Εκέκραξα.
[16]. Βλ. Ακολουθία Ευχελαίου, Ευχή μετά το Ε’ Ευαγγέλιο.
[17]. Βλ. Ιωάν. 14,27.
[18]. Βλ. Όρθρος Πεντηκοστής, Τροπάριο Ωδής α’ Κανόνος.
[19]. Πρβλ. Γαλ. 4,19.
[20]. Ματθ. 18,10.
[21]. Βλ. Συμεών Ν. Θεολόγου, Ύμνοι 1, Ευχή Μυστική, 22-23, εκδ. Johannes Koder, “Sources Chrétiennes”, τομ. 156, Paris, 1969, σ. 152.
[22]. Βλ. Εφ. 4,30.
[23]. Βλ. Ματθ. 18,14.
[24]. Βλ. Α’ Ιωάν. 3,20.
[25]. Όρθρος Πεντηκοστής, Ειρμός ε’ ωδής.
[26]. Βλ. Ευχή πριν τον Χερουβικό Ύμνο.
[27]. Βλ. Ιωάν. 10,10.
[28]. Βλ. Αριθμ. 11,29.
[29]. Εβρ. 5,7.
[30]. Εξαποστειλάριον Πεντηκοστής.
[31]. Βλ. Όρθρος Πεντηκοστής, Οίκος εορτής.

Η Πεντηκοστή της Εκκλησίας και η δική μας

Μετά την «εορτή των εορτών», την Ανάσταση του Χριστού, η Πεντηκοστή αποτελεί «την τελευταίαν και μεγάλην εορτήν», «επαγγελίας συμπλήρωσις και προθεσμίας». Η ενανθρώπιση του Υιού του Θεού, η διδασκαλία και τα θαύματά Του, ο Σταυρός και η Ανάστασή Του, μαζί με την Ανάληψή Του, όλο το έργο δηλαδή που έκανε για τη σωτηρία του κόσμου, ολοκληρώνεται με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος.Το Πνεύμα το άγιο «εν είδει πυρίνων γλωσσών» έρχεται στους Μαθητές Του και τους αναδεικνύει «ουρανομύστας». Τους φωτίζει και τους αναδεικνύει Αποστόλους της οικουμένης «είς πάντας τους αιώνας».

Αυτό το Πνεύμα κατευθύνει την Εκκλησία «εις πάσαν την Αλήθειαν», τελειοποιεί τα μυστήρια με την παρουσία Του, φωτίζει κληρικούς και λαϊκούς, οδηγεί τον κόσμο στη σωτηρία, ζωογονεί «πάσαν την κτίσιν», γίνεται για όλους «ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός».Ωστόστο, καμία χειροπιαστή απόδειξη δεν έχουμε που να βεβαιώνει την παρουσία Του. Κρύβεται στους σκληρούς και αποκαλύπτεται στους ταπεινούς τη καρδία. Μια άλλη αίσθηση της παρουσίας Του κυριαρχεί μέσα μας και γύρω μας, καθώς θα έλθει σε ώρα που δεν περιμένουμε και με τρόπο που δεν υπολογίζουμε. Η παρουσία Του βεβαιώνει για την υιοθεσία μας από τον Πατέρα, πληροφορεί για την αγάπη-θυσία του Υιού, ενισχύει την αίσθηση της παρηγοριάς της Θεοτόκου και των αγίων.Ο π. Παύλος (Βενέδικτος) Εγγλεζάκης θα πει: «Κανείς δε θα μπει στη Βασιλεία του Θεού απ’ όσους δεν ένιωσαν από τα βάθη του είναι τους ν’ ανεβαίνει προς το Θεό η φωνή, «Πατέρα»! Όποιος δεν άκουσε από το Πνεύμα τη μαρτυρία της υιοθεσίας του από τον Πατέρα, ποια θέση θα’χει στο πατρικό τραπέζι;». Πέρα απ’ όποια «θρησκευτικά καθήκοντα» επιτελούμε με ζήλο, κι όποιες θυσίες κάνουμε για την πίστη μας, το Πνεύμα το άγιο, που «όπου θέλει πνει», έρχεται σε όποιους είναι ταπεινοί, δεκτικοί, ανοικτοί στο θέλημα του θεού. Σ’ όποιους μπορούν να πονέσουν για το κακό και τον πόνο που υπάρχει στον κόσμο, σ’ όποιους την αμαρτία των άλλων θεωρούν δική τους, σ’ όποιους αγαπούν χωρίς να οικτίρουν τους άλλους.Η Εκκλησία, ως τρόπος ζωής του Τριαδικού Θεού, φανερώθηκε στον κόσμο την ημέρα της Πεντηκοστής. Από τότε και για πάντα το Πνεύμα το άγιο θα καθοδηγεί τα μέλη της, ώστε να ζήσουν, αν θέλουν, την εν Χριστώ κοινωνία των προσώπων, τη χαρά της Βασιλείας.Το βάπτισμα, που ως Χριστιανοί δεχτήκαμε, είναι η είσοδός μας στη ζωή της Εκκλησίας. Το χρίσμα, που πήραμε την ημέρα της βάφτισής μας, είναι η προσωπική μας επιφοίτηση – Πεντηκοστή – που καλούμαστε να ενεργοποιήσουμε με τον αγώνα και την άσκηση, ώστε να χαρούμε «νυν και αεί» τη ζωντανή παρουσία του ζώντος Κυρίου μας.

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους (από τόν ιστότοπο « Πεμπτουσία» )

H γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας σε μια κοινωνία που χάνει τις αξίες της

Σήμερα, Η΄ Κυριακή από το Πάσχα, η Εκκλησία μας εορτάζει την αγία Πεντηκοστή, που ιστορικά θεωρείται η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας. Αναφωνεί ο Γρηγόριος ο Θεολόγος «Την Πεντηκοστή εορτάζουμε και την παρουσία του Αγίου Πνεύματος και την πραγματοποίηση της υποσχέσεως και την εκπλήρωση της ελπίδας. Το μυστήριο πόσο μεγάλο είναι και σεβαστό!». Σήμερα ολοκληρώνονται πενήντα ημέρες από την εορτή του Πάσχα. Επιβεβαιώνει ο ύμνος το λόγο του Αγίου Γρηγορίου: «Τὴν μεθέορτον, πιστοί, καὶ τελευταίαν ἑορτήν, ἑορτάσωμεν φαιδρῶς· αὕτη ἐστὶ Πεντηκοστή, ἐπαγγελίας συμπλήρωσις καὶ προθεσμίας· ἐν ταύτῃ γὰρ τὸ πῦρ τοῦ Παρακλήτου εὐθὺς κατέβη ἐπὶ γῆς, ὥσπερ ἐν εἴδει γλωσσῶν, καὶ Μαθητὰς ἐφώτισε καὶ τούτους οὐρανομύστας ἀνέδειξε. Τὸ φῶς ἐπέστη τοῦ Παρακλήτου καὶ τὸν κόσμον ἐφώτισε.» Μετά την Ανάληψη του Κυρίου στους ουρανούς, οι Απόστολοι, χαρούμενοι ένεκα της υποσχέσεως του Χριστού για την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, καθώς και ο ευρύτερος κύκλος των μαθητών, επέστρεψαν από το όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ και, μπαίνοντας στο υπερώο, δηλαδή στον πάνω όροφο του σπιτιού, περίμεναν με προσευχή την ημέρα της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος. Εκεί, εξέλεξαν και το Ματθία και τον συναρίθμησαν με τους ένδεκα Αποστόλους. Την ημέρα της Πεντηκοστής κατήλθε το Άγιο Πνεύμα υπό μορφή πύρινων γλωσσών που στάθηκαν πάνω από τους μαθητές του Χριστού. Τότε, όλοι αυτοί, πληρωθέντες από το Πνεύμα το Άγιο, άρχισαν να κηρύττουν και να καλούν τους ανθρώπους να βαπτισθούν και να λάβουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ό,τι είχαν ακούσει και ζήσει κοντά στο Χριστό και δεν το είχαν κατανοήσει σε όλο το μέγεθος της πανίερης αλήθειας, τώρα, εν Αγίω Πνεύματι, το γνώρισαν και το επαγγέλλονταν στο λαό.Και τούτο ο Χριστός το προείπε πολλές φορές: το Πανάγιο Πνεύμα «οδηγήσει ημάς εις πάσαν την αλήθειαν». Ο Χριστός είναι η αλήθεια. Το Πανάγιο Πνεύμα το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας φωτίζει και χαριτώνει τον άνθρωπο να γνωρίσει τον αποκεκαλυμμένο Θεό. Τώρα γνωρίζουν ποια είναι η προοπτική της καινής, δηλ. της καινούργιας, ζωής εν Χριστώ, και πού πρέπει να οδηγήσουν το λαό, γι’ αυτό και οι πρώτοι που βαπτίστηκαν, οδηγούνται στο Δείπνο της Ζωής, στη Θεία Ευχαριστία, όπου στο εξής, μέσα στους αιώνες, θα βρίσκεται συνηγμένη η Εκκλησία ως σώμα Χριστού, θα τρέφεται με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και θα συμμετέχει έτσι στην αιώνια ζωή, στο δείπνο της Βασιλείας του Θεού. Με την Πεντηκοστή δεν γεννήθηκε η Εκκλησία ως απλός θεσμός ή ως φιλανθρωπικός οργανισμός, αλλά ως συνεχής παρουσία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο. Γι’ αυτό η σημερινή εορτή δεν είναι ένα γεγονός που συνέβη μια φορά κάποτε, αλλά είναι η ζωή της Εκκλησίας, ως αδιάκοπη κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.Οντολογικό βίωμα για το Χριστιανό η μετοχή του στην αγιότητα μέσω της συμμετοχής του στη Θεία Λειτουργία. Καλείται με συνείδηση να μετέχει στα Άγια, δηλαδή τα Άχραντα Μυστήρια που είναι για τους αγίους, δηλαδή τους πιστούς. Τα χαρίσματα του αγίου Πνεύματος τα λαμβάνει ο άνθρωπος με την είσοδό του στην Εκκλησία, μέσω των Μυστηρίων του Αγίου Βαπτίσματος και του Αγίου Χρίσματος. Στον άνθρωπο με τον καθημερινό του αγώνα εναπόκειται η πορεία προς την ένωση με τον Πανάγιο Τριαδικό Θεό. Προς το σκοπό αυτό, χρειάζεται να ενεργοποιήσει τα χαρίσματα και να τα πολλαπλασιάσει με πλήρη συνείδηση των προσωπικών του επιλογών.

Σήμερα στην Εκκλησία, μετά τον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία, τελείται αμέσως και ο Εσπερινός της Γονυκλισίας. Οι πιστοί όταν ακούνε τις τρεις στάσεις των ευχών, κλίνουν τα γόνατα μέχρι το έδαφος χάριν της εορτής του Αγίου Πνεύματος. Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Στο Άγιο Πνεύμα είναι αφιερωμένη ολόκληρη η εβδομάδα που ακολουθεί. Μάλιστα η αυριανή ημέρα λέγεται Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος. Και όλη η εβδομάδα είναι καταλύσιμη, δηλ. επιτρέπονται όλες τις ημέρες όλες οι τροφές. Ακόμη μια φορά η Εκκλησία μάς διδάσκει ότι η νηστεία δεν είναι αυτοσκοπός αλλά τρόπος ασκήσεως.

Οι Απόστολοι εκείνη την ημέρα με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος ξεκίνησαν να κηρύττουν το μήνυμα του Ιησού Χριστού. Ένα μήνυμα που η κοινωνία μας το έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ.Με την πανδημία του κορωνοϊού να βρίσκεται ακόμα στην καθημερινότητα των πιστών εορτάζουμε σήμερα την Πεντηκοστή μετά από ένα και πλέον χρόνο με περιοριστικά μέτρα στους Ιερούς Ναούς μέχρι και την πλήρη στέρηση του Εκκλησιασμού. Οι Χριστιανοί για μεγάλο διάστημα δεν είχαμε τη δυνατότητα να εκκλησιαστούμε και να ακούσουμε το μήνυμα του Ευαγγελίου το οποίο από την ημέρα της Πεντηκοστής ξεκίνησαν οι Απόστολοι να διδάσκουν στην ανθρωπότητα ώστε να οδηγηθούμε στη Σωτηρία και τη Βασιλεία των Ουρανών. «Τη αυτή ημέρα, Κυριακή ογδόη από του Πάσχα, την αγίαν Πεντηκοστήν εορτάζομεν. Πνοή βιαία γλωσσοπυρσεύτως νέμει, Χριστός το θείον Πνεύμα τοις Αποστόλοις. Εκκέχυται μεγάλω ενί ήματι Πνεύμ’ αλιεύσι. Ταις των αγίων Αποστόλων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν» Το μήνυμα το οποίο με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος κηρύττουν οι Απόστολοι και καλούν τους πιστούς να βαπτιστούν έχει την προοπτική στην Αιώνιο Ζωή και αποτελεί εκτός των άλλων τις αξίες στη ζωή των Χριστιανών. Αξίες οι οποίες στην κοινωνία μας αρκετές φορές απουσιάζουν όπως το ειδεχθές έγκλημα που διεπράχθη στα Γλυκά Νερά και συντάραξε την ελληνική -και όχι μόνο – καθημερινότητα. Όπως αναφέρει σε επίκαιρο κήρυγμά του στους πιστούς ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος το ερώτημα που προκύπτει είναι» Γιατί στην σύγχρονη ζωή μας βιώνουμε τέτοια γεγονότα; Μήπως γιατί ακριβώς αρνούμαστε αυτό που η Πεντηκοστή έφερε στους ανθρώπους, δηλαδή την Πίστη στην Τριάδα, που είναι το υπόδειγμα της Αληθινής Αγάπης; Μήπως αρνούμεθα πεισματικά, εγωιστικά την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας και τους καρπούς Του; Μήπως τελικά αρνούμεθα την ουσιαστική ενότητα, το πρόσωπο του άλλου ως εικόνα Θεού; Μήπως τελικά στρεφόμαστε μόνο στον εαυτό μας και στο “εγώ” μας;»  Και καταλήγει ο Σεβασμιώτατος ότι αυτό είναι το νόημα της Πεντηκοστής στον 21ο αιώνα, το Άγιο Πνεύμα να μας δώσει την απάντηση, να μας διδάξει την αληθινή αγάπη και την ενότητα μεταξύ μας. Η κοινωνία χρειάζεται την ενότητα και την αγάπη που διδάσκει το Ευαγγέλιο και που μας δίδαξαν οι Απόστολοι μέσω της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος κατά την ημέρα της Πεντηκοστής. Οι πιστοί πρέπει να επιστρέψουμε στις αξίες του Χριστιανισμού και στην Εκκλησία αλλά και τους Ιερούς Ναούς που στερηθήκαμε λόγω της πανδημίας το προηγούμενο διάστημα για να ακούσουμε το μήνυμα του Ευαγγελίου που μέσω του Αγίου Πνεύματος δόθηκε στους Αποστόλους την ημέρα της Πεντηκοστής.

Από τό Πρακτορείο Ειδήσεων ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ