Κυριακή του Παραλύτου

Δημοσιεύτηκε από τον/την pcharilaos στις

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (Τοῦ Παραλύτου 23.5.2021)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ : Τρεῖς ἐρωτήσεις μέ τίς ἀπαντήσεις τους περιλαμβάνονται στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Ἡ διήγηση ἑνός θαύματος ἀπό τά μόλις 7 θαύματα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰωάννη, πού διαβάζουμε σέ αὐτή τήν πασχάλια περίοδο, ἔχει ἰδιαίτερη θεολογική ἀξία καί νόημα.Μέσα ἀπό τίς στιχομυθίες ,πού πλαισιώνουν τήν ἔκπληξη τοῦ θαυμαστοῦ γεγονότος , πλέκεται ὁ ἱστός τοῦ πνευματικοῦ μηνύματος τῆς περικοπῆς.

  1. «Θέλεις ὑγιής γενέσθαι; Ἄρον σου τόν κράββατον καί περιπάτει»
  • Ἡ ἐρώτηση τοῦ Χριστοῦ πρός τόν ἐπί 38 ἔτη μοναχικό παράλυτο οὔτε περιττή οὔτε αὐτονόητη εἶναι. (Ποιός ἄραγε ξεχασμένος καί ἐγκαταλελειμμένος γιά 38 χρόνια δέ θέλει τήν ὑγειά του!) Εἶναι σάν τίς ἐρωτήσεις πού κάνουν οἱ ἐξομολόγοι ἄν καί γνωρίζουν τήν ἀπάντηση. Τίς κάνουν γιά νά διευκολύνουν τόν ἄνθρωπο νά βγάλει τήν κόλαση πού κρύβει μέσα του καί νά ζητήσει μές από τά βάθη τῆς ψυχῆς του τή θεραπεία.
  • Ὑγεία σημαίνει -γιά ὅποιον τήν ἔχει στερηθεῖ- πρῶτα-πρῶτα μιἀ ἄρση, ἕνα «σήκωμα» τῆς ψυχῆς, μιά ὅπως λέγεται ἀνύψωση τοῦ ἠθικοῦ. Μέσα σέ ἕνα τόσο μεγάλο πλῆθος ἀσθενῶν, τί ἐλπίδα θεραπείας μποροῦσε νά ἔχει ὁ μοναχικός αὐτός ἄρρωστος πού δέν εἶχε κανένα γιά τοῦ δώσει μιά σωτήρια σπρωξιά στό θαυματουργικό νερό. Πόσο χρειαζόταν ἡ ψυχή του νά ἔρθει στό στόμα του ὅπως λέμε δηλ. νά ξανανέβει ἡ διάθεση νά σηκωθεῖ , θαμμένη ὡς τή στιγμή ἐκείνη μέσα στίς στάχτες τῆς ἀπελπισίας γιά τήν ἰσόβια συμφορά τῆς ἀνίατης παραλυσίας! Αὐτή ἡ ἄρση τῆς ψυχῆς ἔρχεται μόλις ἕνας ἄγνωστος, μετά ἀπό 38 χρόνια ἄκαρπων προσπαθειῶν καί παραγκωνισμῶν, τοῦ δείχνει ἕνα ἁπλό ἐνδιαφέρον.
  • Τότε ἐξωτερικεύει ἀπό μέσα του τήν πίκρα τῆς μοναξιᾶς καί τοῦ συμβιβασμοῦ μέ τήν ὡς τότε ἀθεράπευτη παραλυσία, ἀναδεύει ξανά ἡ παράλυτη ψυχή του ἀπό τήν ἀγάπη καί τό λόγο τοῦ Χριστοῦ: Σήκωσε τό κρεββάτι σου, σπᾶσε τόν τάφο πού πλακώνει τήν ψυχή σου, καί περπάτα. Ὁ Ἰησοῦς ἔχει μπροστά του μιά ἀνορθωμένη ψυχή καί πλέον εἶναι εὔκολη ὑπόθεση ἡ παλινόρθωση τοῦ σώματος, πού τήν περιβάλλει. Σέ δεύτερο χρόνο, ὅταν πιά ἔχει καταλαγιάσει ἡ ἔκπληξη τοῦ θαύματος, ὁ Χριστός ξανασυναντᾶ τόν παράλυτο γιά νά τοῦ πεῖ πώς ἐκεῖνος μέ τίς ἐπιλογές του στό ἑξῆς ἀποφασίζει ἄν θἐλει νά μείνει καί ὄχι ἁπλά νά γίνει ὑγιής.
  1. Ἔξεστί σοι ἐν Σαββάτω ἆραι τόν κράββατον;…Ὁ ποιήσας με ὑγιῆ ἐκεῖνος μοι εἶπεν ‘ἄρον τόν κράββατόν σου’
  • Τό μεγαλεῖο τοῦ θαύματος τό διαδέχεται ὄχι ἡ γενική χαρά καί τό πανηγύρι,πού ἕνας ἄταφος νεκρός ἀνέζησε, ἀλλά ἡ καχυποψία, ἡ μεμψιμοιρία καί ἡ τυπολατρεία. Οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι ,πού ἐκνευρίζονταν γιά τίς σαββατιάτικες θεραπεῖες πού ἐπιτελοῦσε ὁ Χριστός στίς συναγωγές καί καλοῦσαν τούς ἀρρώστους νά ἔρχονται ἄλλες μέρες γιά νά θεραπεύονται θαυματουργικά ὥστε νά μή «χαλᾶ» ἡ ἀργία τοῦ Σαββάτου, ἐπιτιμοῦν τόν πρώην παράλυτο.
  • Πόση ζήλεια καί πόσος φθόνος πλημμυρίζουν τίς σκοτωμένες ψυχές τῶν Φαρισαίων! Πόσο σκοτάδι ἔχει κάποιος ὅταν δέν μπορεῖ νά ἀναγνωρίσει τήν πνευματική ἀνωτερότητα τοῦ Ἄλλου, τή δύναμη ἑνός λόγου Του, τή χάρη πού παρέχει στοργικά μέ τά θαύματά Του! Πόσο σθένος χρειάζεται γιά νά καταλάβει κανείς πώς ὁ Κύριός μας χαρίζει τήν ὑγεία ἤ παρατείνει τήν ἀσθένεια, παρέχει τή ζωή ἀλλά καί ἐπιτρέπει τό θάνατο; Σάν ποιητής καί κατασκευαστής τοῦ ἀνθρώπου γνωρίζει καλύτερα πώς νά χρησιμοποιεῖ τά συμφερώ-τερα γιά τό πλάσμα του. Πόση δύναμη ψυχῆς χρειάζεται ἐκ μέρους μας γιά νά ἀπεγκλωβιστοῦμε ἀπό τή γκρίνια τῆς λογικῆς μας , τῶν νεκρῶν τύπων χωρίς οὐσία γιά νά παραδεχθοῦμε ταπεινά πώς ὁ Θεός ξέρει νά τά καταφέρνει καλύτερα ἀπό τήν ἐπιστήμη, τή γνώση, τούς κανόνες ἤ τούς νόμους μας; ὅτι πάντοτε πετυχαίνει χωρίς ἐμᾶς κι ὅτι δε μᾶς ἔχει καμμιά ἀπολύτως ἀνάγκη;
  • Κάθε φορά πού ἀναρωτιόμαστε πότε θά λήξουν οἱ συμφορές καί τά βάσανά μας βυθιζόμαστε ὅλο καί περισσότερο στή γκρίνια, τή ζήλεια καί τήν ἔχθρα μεταξύ μας. Ἄς σκεφτοῦμε τί ἀνάγκη μᾶς ἔχει ὁ Θεός, γιατί νά μᾶς κάνει ἀμέσως θαῦμα μέ τήν πρώτη δυσκολία πού περνᾶμε καί μεῖς τί ἔχουμε νά ἀντιπροσφέρουμε στό ἔλεός Του; Μήπως τήν ἀνύπαρκτη μετάνοιά μας, τή λειψή κι ἀνέσωστη πίστη μας ἤ τίς ἀδιάκοπες ἁμαρτίες τά ἀσταμάτητα λάθη καί τά ἀχαλίνωτα πάθη μας;
  1. Εἶδας ὅτι ὑγιής γέγονας ; μηκέτι ἁμάρτανε…Ἀπῆλθεν ὁ ἄνθ-ρωπος καί ἀνήγγειλε ὅτι Ἰησοῦς ἐστίν ὁ ποιήσας αὐτόν ὑγιῆ.
  • Ὁ Χριστός δε ρωτᾶ σάν γιατρός,πού πέτυχε τή θεραπεία ἑνός ἀρρώστου ἀλλά σάν στοργικός Θεάνθρωπος ξαναβρίσκει τόν πρώην παράλυτο ψυχῆ τε καί σώματι καί τοῦ λέει ἐμφαντικά : Τώρα πού εἶδες καί πίστεψες ὅτι εἶσαι ὑγιής, μην ξαναβυθιστεῖς στήν παραλυσία τῆς ψυχῆς, δηλ. τήν κόλαση τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀπελπισίας γιά νά μη σέ βροῦν χειρότερα. Δέν τοῦ δίνει μεταθεραπευτικές ὁδηγίες πού ὅταν ξεχαστοῦν ἤ δέν ἐφαρμοστοῦν πιστά ἀπό τόν πρώην ἄρρωστο ἴσως ξαναπαραλύσει. Ὁ Χριστός καί σέ αὐτό καί σέ ὅλα τά θεραπευτικά θαύματα τοῦ ἀλλάζει τή ζωή!
  • Καί πῶς μπορεῖ νά γίνει διαφορετικά ὅταν ἕνας ἄνθρωπος καλεῖται ἀπό τό Θεό νά πάψει νά ἁμαρτάνει-γιατί καί ὁ παράλυτος ἁμαρτωλός ἦταν παρά τήν ἀναπηρία του, ζήλευε, ἐκνευριζόταν, ἀπελπιζόταν, ἤθελε λύση στό προβλημά του χτυπημένος ἀπό μοναξιά κλπ. Πιθανόν νά ἀναλογιζόταν ὅπως πολλοί πῶς μετά τή θεραπεία του θά συνεχίζει τή ζωή του: νά ξαναζήσει ὅπως πρίν παραλύσει; Ξανά μέ τἀ ἴδια πάθη καί λάθη; Ἀπολαμβάνοντας μιά πρόσκαιρη ζωή χωρίς σκέψη γιά τήν αἰωνιότητά του; Γιαυτό ἀκριβῶς τόν συναντᾶ ὁ Χριστός γιά νά τοῦ θυμίσει πῶς νά ἀποφύγει τή συνέχιση τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς γιά νά μην πάθει τά χειρότερα δηλ. πεθάνει πνευματικά ἀλλά ζήσει θεαρεστα καί θεομίμητα.
  • Μέ ἄλλα λόγια ὁ Κύριος τόν ἐντάσσει στή ζωή πού δέν ὑπάρχει ἀναπηρία, πόνος, λύπη ἀπελπισία, ἁμαρτία δηλ. στή ζωή τοῦ Παραδείσου. Ὅπως πάντοτε κάνει ὁ Θεός ὅταν βλέπει ἀγαθή προαίρεση καί ἐπιθυμία γιά ἀλλαγή ζωῆς καί σκέψης δηλ. μετάνοια: μετατρέπει τήν ἐπίγεια ζωή τοῦ ἀνθρώπου σέ μικρό παράδεισο καί τοῦ ἀνοίγει τήν πόρτα τῆς αἰώνιας βασιλείας Του σάν νά τοῦ λέει μέ στοργή ὅπως κάποτε στό ληστή ἐπί τοῦ Σταυροῦ : ἀμήν λέγω σοι, σήμερον μετ’ἐμοῦ ἔσει ἐν τῶ Παραδείσῳ .

ΕΠΙΛΟΓΟΣ : Μεγαλειώδη τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ γιά τό πνευματικό τους βάθος.Ζυγισμένες ἐρωτήσεις καί ἀπαντήσεις στον προαιώνιο πόθο τοῦ ἀνθρώπου γιά ὑγεία, ὅπως καί μεῖς ἐπίμονα ἀναζητοῦμε καί εὐχόμαστε στις μέρες αὐτές τῆς ἀπειλητικῆς ἀρρώστιας.Ὅμως ὑγεία χωρίς ἀναστημένη ζωή καί παραδείσιο μέλλον πῶς μπορεῖ νά ὑπάρξει; Ἄς μᾶς θεραπεύει ὁ Θεός ἀπό τήνπαραλυσία τῶν ἁμαρτιῶν μας καί ἄς μᾶς χαρίζει τήν ἀναστημένη θεραπεία τῆς ἀγάπης καί τῆς πίστης σέ Αὐτόν ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

 


0 σχόλια

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *