Κυριακή Του Ασώτου 28.2.2021

ΠΡΟΛΟΓΟΣ:  Ὁ συσχετισμός τῆς παραβολῆς τοῦ ἀσώτου μέ τό μυστήριο τῆς  ἱερᾶς ἐξομολογήσεως καί ἡ ἐπανάληψη τῶν γεγονότων τῆς παραβολῆς

1. Ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν…ζῶν ἀσώτως…ἤρξατο ὑστερεῖσθαι…εἰς ἑαυτόν δε ἐλθών

• Ἡ ἁμαρτία εἶναι μιά ἀνταρσία ἐνάτια στό Θεό, στηρίζεται στον δικαιωματισμό δηλ. τήν φιλαυτία, τόν ἐγωϊσμό, μιά ψευδαίσθηση αὐτεξουσιότητας. Γιαυτό καί ὁδηγεῖται μακριά, εἶναι μιά ἀποστα-σία ἀπό τήν πηγή τῆς ζωῆς καί τῆς ἀγάπης εἰς χώραν μακράν γιά νά μη βλέπει τό Θεό καί ἐλέγχεται ἀπό τήν καθαρότητα Του.
• Ἄσωτη ζωή εἶναι ἡ μή σῶα, ὁλόκληρη , ἀκέραιη, εἶναι ἡ διασπα-σμένη ζωή τῆς παράνοιας, τῆς ἀστοχίας καί τῆς διαστροφῆς κάθε καλοῦ ἤ χαρίσματος. Κι ὅσο κανείς βυθίζεται στή σπάταλη καί διεφθαρμένη αὐτή ζωή, φτωχαίνει καί φθείρεται δηλ. παλιώνει καί τελειώνει, « πιάνει πάτο» …
• Ἐξουθενωμένος ἀπό ψυχική πείνα – δίψα , πληγωμένος ἀπό θλίψη καί ἀπομόνωση, περιφέρεται ὡς ἕνα διαρκές καί ἀθεράπευτο τραῦμα,ὡς τή στιγμή πού ξαναβρίσκει τόν ἑαυτό του. Ὅταν ἀναγνωρίσει τίμια τήν πραγματική κατάστασή του δηλ. τήν ἀθλιότητα πού ἔχει περιέλθει, ξυπνᾶ καί βλέπει τό μη περαιτέρω. Ἡ ἐπίγνωση τῆς ἁμαρτίας-δηλ. ἡ λυπηρή γνώση τῶν λαθῶν καί τῶν παθῶν, συνεφέρει τόν ἄνθρωπο καί εἶναι τό προανάκρουσμα τῆς μετάνοιας.

2. Ἀναστάς πορεύσομαι πρός τόν πατέρα καί ἐρῶ αὐτῷ: Πάτερ ἤμαρτον εἰς τόν οὐρανόν καί ἐνώπιόν σου , οὐκέτι εἰμί ἄξιος κληθῆναι υἱός σου, ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου.

• Ἡ μετάνοια εἶναι ὁ δρόμος, σκοπός, δικαίωση καί προορισμός της εἶναι ἡ ἐπιστροφή στήν πατρική ἀγκαλιά. Γιά ἕνα μη ἐξομολο-γούμενο ἡ συγχώρηση τοῦ Θεοῦ χαρίζεται ἀπό τή στιγμή πού ἡ μετάνοια ἐμφανίζεται σάν ὁλοκληρωμένη  διάθεση, δηλ. ἀπό τήν προετοιμασία μας γιά ἐξομολόγηση ὁ Θεός μᾶς ἔχει ἤδη συγχωρήσει καί μέ τό μυστήριο τῆς ἀφέσεως  ἐνώπιον τοῦ πνευματικοῦ παίρνουμε τό πιστοποιητικό τῆς ἐπανασύνδεσης μας μαζί Του. Εἶναι ἀπαραίτητα καί τά δύο γεγονότα, ἡ διάθεσή μας μετρᾶ για τό Θεό μυστικά καί ὁλοκληρωτικά καί ἡ ἐξομολόγηση μετρᾶ γιά μᾶς ὡς χειροπιαστή υἱοθεσία.
• Ἡ μετάνοια εἶναι ὁ δρόμος πού περνᾶ ἐνδιάμεσους σταθμούς: π ρ ῶ τ ος  ἡ ὁμολογία τῶν ἁμαρτιῶν μας,  δ ε ύ τ ε ρ ο ς   ἡ λύπη καί τό πένθος γι’αὐτά πού στεναχώρησαν τόν φιλότεκνο Πατέρα μας, τ ρ ί τ ο ς   ἡ ταπεινοφροσύνη δηλ. ποιά εἶναι ἡ πραγματική θέση μας ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας,  τ έ τ α ρ τ ο ς  ἡ ἐλεημοσύνη ὅπου ἀμέτρητα στόματα θά ἀπολογοῦνται γιά χάρη μας ἐνώπιον τοῦ Κριτοῦ, π έ μ π τ ο ς ἡ προσευχή ὡς ἐπικοινωνία καί πρόσκληση νά γίνει ὁ Θεός ὁ καθημερινός μας καθοδηγός, γέροντας καί ἕ κ τ ο ς   τά δάκρυα, τά ἀβίαστα , τά χαρμολυπητερά, ὄχι τῶν πληγωμένων ἐγωϊσμῶν καί τῶν παραπόνων γιά τίς ἀδικίες  τῶν  ἄλλων.
• Μετάνοια σημαίνει νέα ζωή ἤ σωστότερα ἐπιστροφή καί ἀποκατά-σταση στον πραγματικό μας προορισμό: νά ζοῦμε σέ τούτη τή ζωή σάν μελλοντικοί κληρονόμοι τῆς αἰωνιότητας σάν πρίγκιπες τώρα καί μετά συγκληρονόμοι-συμβασιλεῖς τοῦ Χριστοῦ στή Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἄρα ἡ μετάνοια μᾶς φανερώνει πόσο ἀξίζουμε ἐμεῖς γιά τό Θεό καί μᾶς  ἐπαναφέρει στον ἀληθινό μας προορισμό, στήν ἀληθινή μας καταγωγή καί ἀνατροφή καί μᾶς δείχνει πόσο ὁ Θεός μᾶς ἀνεβάζει ψηλά καί μᾶς μᾶς κάνει ὁμοτράπεζους καί συνδαιτημόνες Του.

3. Ἔτι δε μακράν αὐτοῦ ἀπέχοντος εἶδεν ὁ Πατήρ αὐτοῦ καί ἐσπλαχνίσθη καί δραμών κατέπεσεν ἐπί τόν τράχηλον αὐτοῦ καί κατεφίλησεν αὐτόν …ὁ οὖν πατήρ αὐτοῦ ἐξελθών παρεκάλει αὐτόν

• Ὁ φιλόστοργος καί φιλότεκνος Πατέρας πραγματοποιεῖ συνεχῶς ἐξόδους ἀπό τόν τόπο του. Στήν πρώτη περίπτωση γιά νά ὑποδεχτεῖ τόν πληγωμένο -ἐξουθενημένο νεώτερο υἱό  καί νά τόν γιατρέψει μέ τά θεραπευτική του ἀγάπη. Στή δεύτερη διακόπτει τήν εὐωχία τῆς ἐπιστροφῆς τοῦ ἄσωτου καί ἐξέρχεται νά καθησυχάσει καί νά ἐπαναφέρει τόν θυμωμένο καί σκληρόκαρδο μεγάλο υἱό.
• Ὅπως ὁ Θεός κάνει συνεχῶς ἐξόδους για νά «εἰσβάλλει» στή ζωή μας ἔτσι καί ὁ ἐξομολόγος ἐξέρχεται καί ἀναζητᾶ τόν κάθε πληγωμένο ἁμαρτωλό ἄλλοτε παλεύοντας μέ τή φιλαυτία καί ἄλλοτε μέ τή σκληροκαρδία ὅπως συνέβη μέ τούς δύο υἱούς τόν δεύτερο καί τόν πρῶτο ἀντίστοιχα στή σημερινή διήγηση. Ἐξερχεται ἀφείς τά 99 γιά να ἀναζητήσει τό ἕνα τό πεπλανημένο θυσιάζοντας γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ χρόνο καί  ἀνάπαυση προσφέροντας  προσευχή καί ἀγωνία γιά νά σωθεῖ ἔστω μία ἀνθρώπινη ψυχή (Ἁγ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ)
• Αὐτή ἡ ἔ κ – σ τ α σ η ἡ διαρκής ἔξοδος τοῦ Θεοῦ καί τοῦ πνευματικοῦ δείχνει τήν ἀπεριόριστη ἀγάπη πέρα ἀπό τά ὅρια τῆς λογικῆς καί  τῶν κανόνων. Εἶναι μιά ἀγάπη πού μοιάζει λίγο  μέ  ὅσους  ἐρωτεύονται, βγαίνουν ἀπό τόν ἑαυτό τους  καί θεωροῦν ζωή τους τόν ἄλλο, τόν ἀγαπώμενο. Καί μιά τέτοιου εἴδους ἀγάπη  εἶναι σάν μιά τρέλλα για τά ἀνθρώπινα μέτρα. Γιά νά τήν συναντήσουμε καί νά τήν ὁλόκληρώσουμε χρειάζεται, ἀδελφοί μου συναμαρτωλοί νά ἐξέλθουμε νά ξεβολευτοῦμε ἀπό τήν θανατηφόρα συνύπαρξη μέ τήν ἁμαρτία, νά κάνουμε ἐπανάσταση ἐνάντια σέ ὅ,τι μᾶς χωρίζει ἀπό τό Θεό εἴτε ἀπό ἔξω μας εἴτε ἀπό ἔσω, νά θυσιάσουμε – νά σταυρώσουμε καί νά νεκρώσουμε τά ἁμαρτωλά μας πάθη καί τίς ἐπιθυμίες ἀποκηρύσσοντας καί πολεμώντας ἀσυμβίβαστα κάθε συνταύτισή μας μέ τήν ἁμαρτία ὅπως μᾶς τόνισε τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. 

                                                                                                                                                ΕΠΙΛΟΓΟΣ Τελευταία μέρα τοῦ χειμώνα καί παραμονή τῆς πρώτης μέρας τῆς  ἄνοιξης ἡ σημερινή. Σάν νά μᾶς καλεῖ ὁ Θεός νά ἀναγεννηθοῦμε ὅπως ἡ φύση θά ξαναγεννηθεῖ καί νά ἀναλάβουμε τά ὅπλα τοῦ πνευματικοῦ πολέμου κατά τῆς ἁμαρτίας ὅπως οἱ παλιοί πολεμιστές προετοιμαζόταν τό Μάρτιο γιά τίς ἐκστρατεῖες. Εὔχομαι ταπεινά ἡ καθημερινή ἀνάγνωση καί βίωση τῆς σημερινῆς παραβολῆς τοῦ ἀσώτου νά μᾶς ὁδηγοῦν διαρκῶς στό πετραχῆλι τοῦ πνευματικοῦ μας καί ἡ μετάνοια νά μη μένει στή μεταμέλεια γιά τά λάθη καί τά πάθη ἀλλά νά μᾶς πληροῖ μέ ἀρετές καί νά πολλαπλασιάζει τά δῶρα τοῦ Θεοῦ στόν καθένα μας. ΑΜΗΝ

π.Χαρίλαος Παπαγεωργίου